Menu
Menu
| Locatie | Zuidlaren, voormalig kazerneterrein |
| Soort project | nieuwe woonwijk |
| Opdrachtgever | Gemeente Tynaarlo |
| Team | Hans, Erik, Sacha i.s.m. Olga Architecten |
| Status | uitgevoerd |
Het vrijgekomen terrein van de Adolf van Nassaukazerne bood de unieke mogelijkheid de afzonderlijke kernen Westlaren, Zuidlaren-dorp en Schuilingsoord op een vanzelfsprekende manier rond de onbebouwd gebleven es met elkaar te verbinden. Het voormalig kazerneterrein ligt bovendien op een uitzonderlijke locatie, tussen twee karakteristieke landschapstypen.
Aan de westkant ligt de Es, onderdeel van een landschappelijke reeks op de Hondsrug, en aan de oostkant het Hunzedal, met zijn houtwallen en veenontginningen. Voor de inrichtingsopgave werd in 1993 een ontwerpprijsvraag uitgeschreven.
In onze winnende inzending is de nadruk gelegd op dwarsverbanden tussen de verschillende landschapstypen. De langgerekte vorm van het terrein heeft daarmee een reeks van openbare ruimten gekregen, de vizieren, die telkens gericht zijn op bijzonderheden in de omgeving: de Nieuwe Dijk, de entree van begraafplaats De Walakker, open ruimten, boomwallen, een oude boerderij en een landelijk pad. Wat betreft profiel en inrichting hebben de vizieren elk hun eigen uitwerking gekregen: van eikenlaan en taxuspad tot boomgaard en rododendronveld.
‘Het is een verademing dat ze [de vizieren] uiteenlopende richtingen tonen en niet letterlijk voortkomen uit de houtwallenstructuur, maar daar juist een zekere spanning mee zoeken’, uit het juryrapport n.a.v. de ontwerpprijsvraag.
De vizieren geleden het plangebied en hebben elk hun eigen profiel: van eikenlaan en taxuspad tot boomgaard en rododendronveld. Tussen de vizieren zijn buurten gesitueerd met elk een eigen identiteit. In het voormalige poortgebouw van de kazerne zijn een aantal bijzondere voorzieningen opgenomen, daarmee heeft de nieuwe wijk ook een functionele uitstraling naar de omgeving.
‘In plaats van het landschap te overwinnen door ideale omstandigheden te creëren en vervolgens een ideale woonwijk te projecteren, is in De Kazerne het landschap slechts marginaal aangepast en gebruikt om bebouwingsstructuren specifiek te maken.’ Hans Krop